تعیین اثر بخشی درمان فراشناختی بر علایم بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی

مقدمه و هدف: هراس اجتماعی نوعی اختلال اضطرابی است که به عنوان ترس شدید و مزمن از موقعیت‌هایی که باعث تحقیر و خجالت‌زدگی می‌شود، توصیف شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله فراشناختی بر علایم هراس اجتماعی در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش کارآزمایی بالینی در سال 1389 انجام شد. از بین بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی مراجعه کننده به کلینیک‌های روان‌شناختی شهر شیراز، 19 نفر به روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون(10 نفر) و شاهد(9 نفر) تقسیم شدند. پس از اجرای پیش‌آزمون که با استفاده از پرسشنامه سنجش علایم هراس اجتماعی(SPSAQ) و مقیاس سنجش علایم ترس از ارزیابی منفیFNE)) به عمل آمد، گروه مداخله طی 8 جلسه هفتگی مورد درمان فراشناختی ولز قرار گرفتند، ولی گروه شاهد مداخله‌ای دریافت نکردند. پس آزمون و پیگیری 3 ماه بعد با همان ابزار انجام گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان فراشناختی در کاهش علایم هراس اجتماعی در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی گروه مداخله تأثیر معنی‌داری دارد(001/0p≤). نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه بر ارتقای مهارت‌های انطباقی کارآمد و انعطاف‌پذیر از طریق فرآیندهای فراشناختی و تأثیر آن در کاهش علایم هراس اجتماعی در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی تأکید می‌نماید.